Yaklaşık bir yıl kadar önce bu kitabı bi arkadaşımdan duymuştum, kitap kulübünde mart ayı kitabı tartışılırken tekrar hatırladım,görünmez canavarların hemen ardından bu kitabı okudum ama okumaz olaydım,resmen psikolojim bozuldu bi içime kapandım,Hakan Günday ile Chuck Palahniuk arasında bi akrabalık var mı diye düşünmeye başladım.
Kinyas ve Kayra bariz Palahniuk un yazdığı karakterler olabilirmiş,ailelerinden ülkelerinden çok uzaklara kaçmış,kirli işlere bulaşmış,zevk için adam öldürebilen,zevk için dayak yemek isteyen,kavga çıkaran kafalarının içi karmakarışık tipler. sanki "dövüş kulübü" nün bazı sahnelerini hatırlar gibi oluyorsunuz kitabı okurken. Hakan Günday ın Palahniuk tan en büyük farkı Kinyas ve Kayra nın beyinlerinden geçen herşeyi çok ayrıntılı betimlemiş,anlatmış,evet çok vurucu tespitler yapmış,evet çok afilli cümleler kullanmış ama 2 sayfa sırf Kayra nın derin derin düşünceleri ile geçince insan sıkılıyor yav,bazı sayfaları içim daralarak okusam da bu kitap farklı,yazarın hayal gücüde çok farklı o yüzden mutlaka okuyun derim ama hayatı sorguladığınız,iç hesaplaşma yapıtığınız zamanlara denk getirmeyin.
kitaptan ufak bir alıntı ile bitireyim:Kinyas diyor ki
Aslında ben bastım o mayına
Patladı çoktan içim
Ama ölmedim
Çünkü biz zihinleriyle misket oynayanlar,
beyinlerini uçurtma niyetine uçuranlar,
toprağın yiyemediği plastikler gibiyiz
Herkes ölür,biz kalırız
ne ölü ne diri
mutluluğu tanıyamayız,görsek bile tanıyamayız
doğuştan efkarlı adamlar
(esasında düz yazı ama o kadar değişik cümleler ki alt alta yazınca vurucu bir şiir gibi oluyo:)
5 yorum:
inanılmaz merak ediyorum bu kitabı, sipariş verirken yine unuttum tüh ya :(
ben de alacağım ama şuan okumaya müsait değil psikolojim :)
depresyona yeni kavramlar kazandırmış, her katmanında derin izlerini bırakmış biri olarak merek etmeme rağmen bu kitabı okumak için hiç bir zaman gerçekten uygun durumda olabileceğimi sanmıyorum:)
küf kedisi,umarım en kısa zamanda okursun,kitabı okuyan biriyle tartışmak istediğim yerler var hazmedemedim daha bu kitabı oturdu mideme
zoitsacım boşver hiç acele etme:)
eva;depresyon birebir annemde tecrübe ettiğim olay,girmesi çok kolay ama çıkış kapısı yok gibi bi şey ,boşver sende hiç acele etme okumak için:)
ben de şubat ayı içinde okumaya başladım ama yarım bıraktım... olmadı çok depresif, çok bunaltıcı, çok negatif... nefret ettim
Yorum Gönder